Görmüyor gözler.. İşitmiyor kulaklar feryadı.. Acı sinsi bir hançer gibi. Saplanmış bağrına memleketimin. Yüzü gülmüyor.. Dili konuşmuyor halkımın. Kimi alışmış umutsuzluğa. Kimi alışmış mutsuzluğa. Sanıyor kendini çaresiz.. Kerim Kaya
Sabah.. Güneşi bekliyorum. Ayaz iyice hissettiriyor kendini. Yakıyor bedenimi tenimi.. Ve ben yalnız.. Yürüyorum dağlara.. Diyorlar ki.. Bu dağları parçalamadan.. Yok geçiş sevdalara. Nefesine öyle ihtiyacım var ki.. Yol yokuş,tepeler birbiri ardına. Kerim Kaya
Umut.. Onca derdin ortasında.. Gelecek yeis ve yılgınlığa kapılmadan.. Umut edebilenin hakkıdır. Dünya ve insanı güzelleştiren. Umutlu insanlardır.. Kerim Kaya
Berrak hayallerle yürüyorum.. Gölgeler içinde. Önümde alabildiğince uzanıyor deniz. Bir martı sıçrıyor su yüzüne.. Ağzında balık.. İki kanat çırpıyor.. Ufka doğru yol alıyor. Kanatlarına takılıyor gözlerim. Umutlarımı arıyorum onların üstünde.. Her nefeste.. Kerim Kaya
Bırak sevgine sağır.. Yüreğine ağır gelenleri. Gitmenin zamanı geldiyse.. Hissedersin içinde. Zaten karar verdiğinde .. Geç kalmışsındır kendine. Kerim Kaya
Her insan.. Ayrı bir lisan.. Yaşar kendi dünyasında. Düşünür kendi deryasında.. Konuşur kendi lisanında.. Elinden geldiğince.. Lakin birdir gönül dili. Kim olsa da faili.. Kerim Kaya
