müminin niyazı

Terleyen ellerim.. Tutmak istedikçe kayıyor. Bir anda çıkan kum fırtınası.. Alıp götürüyor beni senden. Her yer toz duman,sanki yitmiş zaman. Sıcak işlemiş bedenimin bütün hücrelerine. Alev fışkırıyor tenden.. Kum tanecikleri ile birlikte attığım adımlar. Birbir siliniyor ardımdan. Direniyorum.. Umutlarla beraber. Hayy.. İsminin verdiği nefesinle.. Bilmiyorum sürecek nereye kadar..?? Kerim Kaya

Sen bakınca.. Yüreğimdeki közler alevlenir.. Kıvılcımlar saçılır her yana. Şarkılar dile gelir  o ıssız deryalarda.. Ve bir kuş kanadın çırpar uzaklara. Birinde sen..Birinde ben.. Kerim Kaya

Bakınca  gözlerinden dökülürdü sözler. Uçuşurdu kelebekler  Açardı çiçekler. Yüreğimde.. Yakalamak isterdim... Hiç bir tanesini kaçırmadan. Kerim Kaya

Ürkek korkularımızdı heyecanımız.. Yitirdik karanlık gecelerde.  Asılı kaldılar,suya vuran mehtabın ışığında.  Hepside bekliyor sabahı.. Kerim Kaya

Hani.. Bir yerlerden geçerken. Bir nağme işitirsin. Bir an gelir aklına yaşanmışlıklar. Başlar içinden geçerken,yarım kalmış şarkılar. Yanar, bir yerlerde sönmemiş ateşin közleri. Gözlerinde sevgilinin gözleri. Ve kıvılcımlar yeniden yakar ateşi. Yakalamaya çalışırsın güneşi. Bir daha,bir daha geçersin aynı yerden. Duymak için o nağmenin nefesini Duymak için o şarkının sesini. Duyamazsın... Kerim Kaya

Ağır ağır veda ederken yaz. Sabahları hissedilir oldu ayaz. Kumsallar boş.. Köpekler tek başlarına koşturuyor oraya buraya. Beraber oynadıkları çocuklar yok. Göç etti vefasız kuşlar,duyulmaz oldu şarkıları. Ama yinede.. Terk etmedi buralarda yapraklar asmayı. Bazılar giderken unutsada kucaklaşmayı.. Her ne kadar kadar kırılsada kanatları. Bırakmaz sevda kuşları uçmayı.. Kerim Kaya

Zemherinin ayazı. Yakmış Irazı. Sabahın er vakti. Sanki var ahdi. Düşmüş yollara.. Çapa yapmaya. Yüreğinde yara,benzi kapkara. Iraz yalnız.. Iraz ıssız... Sırtında bebeler.. Ardında nineler.. Başında herif.. Kerim Kaya