YAŞAMA SEVİNCİ DERLERDİ.
HEP SORARDIM KENDİME.
NE OLA Kİ,
SANIRDIM,
BİR ŞEYE SEVİNMEK.
HOŞNUT KALMAK.
ONU,
ELE GEÇİRİP MUTLU OLMAK.

SONRALARI,
BULDUM HAK YOLUNU.
FARKINDAYDIM ARTIK,
ALMANIN DEĞİL DE,
VERMENİN,
BİR DEĞER OLDUĞUNU.
EN BÜYÜK SEVİNCİN BU OLDUĞUNU.

ÖNCELERİ BENLİĞİMİ VERDİM.
KATIK ETTİM,
SEVGİYE,ETİMİ KEMİĞİMİ.

VERDİKÇE DAHA SEVDİM.
VERDİKÇE DAHA SEVDİM.
SEVDİKÇE DAHA VERDİM.
SEVDİKÇE DAHA VERDİM.

                          KERİM KAYA