Elbet yorgun güz yağmurları çalacak kapımızı.

Islatacak gönül bahçemizdeki çiçekleri.

Canlanacak kuruyan yapraklar ve dallar.

Gözyaşlarımız kavuşurken yağmurlara.

Hepbirlikte karışacağız toprağa.

Yitip giden zamanın balkonundan seyrederken alemi. 

Ve bir martı kanadın çırpacak uzaklara.

Veda ederken ardından kurulan tuzaklara. 

Kerim Kaya