Vakit sabah..

Islak bir Sonbahar vuruyor yüzüme yüzüme..

Rüzgarla savrulan..

Sararan yaprakların hışırtısından başka bir ses işitilmiyor.

İşi olma şansına erişen...

İşine yetişmeye çalışan üç beş kişiden başka kimse yok sokaklarda.

İnsanlar sessiz,insanlar ıssız..

Kimin yüzüne baksam, penceresinde çiçekler kurumuş.

Besbelli,gönül bahçeleri hep solmuş.

Gözlerde yaşlar donmuş.

Velhasıl..

Şehrin uzak sokaklarından yükselirken kahkahalar.

Acıyla yükseliyor nidalar.

Kerim Kaya