Yıkık han duvarları gölgesinde yetişen çocuklar..

Bilmezler az ötesinde olanı.

Sadece yürürler karanlığın içinden.

Nereye yürüdüğünü bilmeden.

Onların normali olmuştur karanlık.

Her ne kadar çok yakın olsa da aydınlık.

Nadirattan da olsa..

Bazıları varırlar sabaha.

Bazıları da sarılırlar günaha..

İsterler hep daha hep daha..

Sonunda olan olur..

Yıkılır han duvarları üzerlerine.

Ve kapanır perde..

Kerim Kaya